இதே போல ஒரு ஜனவரி 28ம் திகதி ஆனால் 2008ம் ஆண்டு.

வெற்றி FM இல் நான் இணைந்து இன்றுடன் ஒரு வருடம் ஆகிறது. ஜனவரி 28ம்திகதிதான் வெற்றியில் உதவி முகாமையாளராக நியமிக்கப்பட்டேன். சிகரங்கள் உருவான இலங்கை வானொலிக்கு குட்பாய் சொன்னாலும் அங்கே எனக்கு ஒலிபரப்பை கற்றுக்கொடுத்தவர்களை அன்போடு ஞாபகப்படுத்திக்கொள்கிறேன். வெற்றி நிகழ்ச்சிகளை அவ்வப்போது அவர்கள் கேட்டுவிட்டு என்னை வாழ்த்தவும் திருத்தவும் மறப்பதில்லை.

என் ஒலிபரப்பு வாழ்க்கையில் முக்கியமான நாள் ஜனவரி 28ம்திகதி 2008. 99.6 FM பண்பலையின் பரீட்சார்த்த ஒலிபரப்பை நடத்திய வெற்றி வானொலியில் முதல் நாள் கடமையை சந்தோசமாக ஆரம்பித்தேன்.

காலைப்பொழுது நிறுவனத் தலைவரிடமிருந்து வெற்றி வானொலியின் உதவி முகாமையாளராக பொறுப்பேற்றுக்கொண்டேன். அவர் வெற்றி வானொலியின் நோக்கங்களை தெளிவாக விளக்கியதற்கு பிறகு நிறுவன அதிகாரிகள் அறிமுகம் என்று வழமையான நிறுவன நடைமுறைகள். அன்று நான கடமையில் இணைந்த போது எமது நிறுவனத்தில் கிட்டத்தட்ட 90 பேர் பணிபுரிந்தார்கள். ஆனால் இப்பொழுது 150 ஜ தொடுகிறது பணியாளர் எண்ணிக்கை. அப்பொழுது வெற்றி வானொலிக்காக யாரும் நியமிக்கப்பட்டிருக்கவில்லை. ஒரு சில வாரங்கள் வரை நான் பம்பரம் போல சுழல வேண்டி இருந்தது. ஒரு வானொலிக்கு இருக்க வேண்டிய எந்தவொரு விடயமும் இருக்கவில்லை கலையகம், ஒலிவாங்கி என்று ஆரம்பித்து பட்டியலிடலாம். அதன் பிறகு பல நியமனங்கள் உருவாகி வெற்றிக்குழு உருவானது. ஆரம்பித்ததிலிருந்து எம்மோடு இணைந்திருக்கும் அறிவிப்பாளர்களுக்கும் நேயர்களுக்கும் வெற்றியின் ஒவ்வொரு வளர்ச்சி படியும் நன்கு புரியும். வெற்றி வானொலி உத்தியோகபூர்வமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டு ஒரு வருட பூர்த்தியை கொண்டாட இருக்கும் இந்த தருணத்தில் அதன் வெற்றியில் கைகோர்த்து நிற்கும் அன்பான நேயர்களை என்றும் மறப்பதற்கில்லை. ஆரம்பித்த நாட்களில் இருந்தே வெற்றி வானொலியை நேசிக்கும் அன்பு உள்ளங்கள் உலகெங்கிலும் இருக்கிறர்கள்.

கடவுளுக்கு பிறகு நான் நன்றி சொல்லவேண்டியவரை பெயரளவிலும் குறிப்பிட முடியாமல் போனதற்கு வருந்துகிறேன்.

நண்பர்களின் வாழ்த்துக்களோடு என் பணி தொடர இறைவன் அருள் புரிய வேண்டும்.


OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO


நான் தேநீரில் மிதந்த மாலைப்பொழுதில் அம்மா ஒரு கதை சொன்னாங்க. ஒரு வயது முதிர்ந்த அப்பா தன் மகன் லெப்டொப்பில் ஆராய்ச்சி நடத்திக்கொண்டிருந்ததை பெருமையாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தாராம். அப்பா என்கிற அந்தஸ்து வந்த பிறகு தன் மகன் தான் அனுபவித்த துயரங்களில் ஒரு துளியேனும் அனுபவிக்ககூடாது என்று எண்ணுகிறவர். தோளுக்கு மேல வளர்ந்தாலும் அவன் வீடு சேரும் வரை அந்த அப்பாவிற்கு இருக்கிற ஏக்கத்தையும் தவிப்பையும் அப்பா என்று நீங்கள் அழைக்கப்படும் போது தான் உணரமுடியும். கதைக்கு வாங்க தீடீரென்று ஜன்னலோரத்தில் ஏதோ ஒன்று கறுப்பு நிறத்தில் அமர்ந்தது போல கண் பார்வை இழந்த அந்த அப்பா உணர்ந்தார். உடனே மகனிடம் '' ஏன்பா அது என்ன ஜன்னலோரத்துல'' என்று கோட்டார். மகன் ''காகம்'' என்று முதல் முறை பதில் சொன்னானாம். காது கேட்கும் திறனை இழந்ததால் மீண்டும் அந்த தந்தை '' ராஜா அது என்ன கறுப்பு நிறத்துல ஜன்னல் ஓரத்துல:'' என்று கேட்க கொஞ்சம் சினம் கொண்டவனாய் ''காகம் '' என்று அழுத்தி பதில் சொன்னான். மீண்டும் சொற்ப நேரத்தில் அந்த தந்தை '' மகன் அது என்ன கறுப்பு நிறத்துல ஜன்னல் ஓரத்துல'' என்று கேள்வி எழுப்ப பெரும் கோபத்துடன் அந்த மகன் '' ஜயோ அப்பா அது காகம் காகம்'' என்று கத்தத் தொடங்கினான். இருந்தும் அந்த தந்தைக்கு ஜன்னலோரத்துல கறுப்பு நிறத்துல இருக்கிறது என்னவென்று புரியவில்லை. நடந்தவற்றை சமையலறையில் இருந்து அவதானித்துக்கொண்டிருந்த தாய் ஒரு பழைய டயரியுடன் அந்த மகனை நோக்கி வந்தாள். அந்த அம்மா மகனை பார்த்து '' இதுல பெப்ரவரி 10ம் திகதியை திருப்பிப்பார்'' என்று சொன்னதும் காற்றில் பறந்த காகிதங்கள் 10ம் திகதியில் போய் நிற்க அதில் அந்த தாய் எழுதியிருந்தது. ''மூத்தவன் கதைக்க ஆரம்பித்து ஒரு சில வாரங்கள். அவனுக்கு ; அம்மா, ப்ப்பா, என்னது என்று தெரிந்தது ஒரு சில வார்த்தைகள்தான். அன்று என் கணவர் ஜன்னலோரத்தில் என் செல்லக்குட்டியை தூக்கிக்கிட்டு நின்று கொண்டிருந்தபோது ஒரு காகம் ஜன்னலோரத்தில் அமர்ந்தது அப்போ மகன் அவரிடம் 28 தடவைகள் அது என்ன? அது என்ன? அது என்ன, என்று கேள்வி கேட்டான். ஒரு தடவைக்கூட சலிப்பு தட்டாதவறாய் சிரித்துக்கொண்டே காகம் என்று பதில் சொன்னார்''.


வாழ்க்கை என்பது ஒரு வட்டம் போல சின்ன வயசுல நாங்க நடந்து கொள்கிற விதம் வயது போக போக எங்களை தொற்றிக்கொள்ளும். வயதானவர்கள் குழந்தை போலன்னு சொல்லுவாங்க. ஒரு தொழிலுக்கான நேர்முகப்பரீட்சைக்கு போனால் எத்தனை வருட அனுபவம் இருக்குன்னு கேட்பாங்க. அதுமட்டுமல்ல எந்த ஒரு துறைக்கும் பலரும் கேட்கும் முதல் விடயம் அனுபவம். ஒரு கட்டத்துக்கு மேல அனுபவமும் வாழ்க்கைக்கு உதவாமல் போகிற கொடுமை அது முதுமை. என்னதான் பத்து பிள்ளைகளை பெத்து வளர்த்திருந்தாலும் பல பெண் பிள்ளைகளை கரை சேர்த்து ஒரு குடும்பத்தையே முதுகில் சுமந்திருந்தாலும். தாத்தா என்று பேரப்பிள்ளைகள் உங்களை அழைக்கும் போது நீங்கள் குழந்தை மாதிரி.

இதே போல ஒரு ஜனவரி 27ம் திகதி ஆனால் 2008ம் ஆண்டு.

பெரும் குழப்பத்தில் 2008ம் ஆண்டு 26ம் திகதி சனிக்கிழமை காலைப் பொழுது புலர்ந்தது. இருந்த எல்லா வேலைகளையும் ரத்துச் செய்து விட்டு வீட்டில் முடங்கிக்கிடந்தேன். ஒலிபரப்புத்துறையில் கடும் முயற்சிகளுக்கு பிறகு கொழும்புக்கு நான் காணக்கொண்டு வந்த கனவுகளில் ஒன்று நிறைவேறும் சந்தோசத்திலும் என் மனதில் பெரும் சோகம் குடிகொண்டிருந்தது. இலங்கை வானொலியில் சில வலிகளும் குறைகளும் இருக்கலாம். ஆனால் அது என்னைப் பொறுத்தமட்டில் எனக்கொரு பள்ளிக்கூடம். அறிவிப்புத்துறையில் அ ஆ மட்டுமல்ல தொலைக்காட்சி, விளம்பர உலகம் என பரந்துபட்ட ஊடகத்துறையில் நடக்க பழகிக்கொண்டதும் அங்கேதான்.

பதிய முடியாத சில வருத்தங்களால் மாறுதலின் தேவையை உணர்ந்தேன்;(பதிவுலகும் ஊடகத்துறையும் நானும் பதிவில் வரும்). அம்மாவையும் அப்பாவையும் இறுதி வரை சமாளிக்க முடியாமலே போயிட்டு. மறைந்த என்னுடைய மதப்போதகர்(ஹஸரத்) கொடுத்த தைரியமான வார்த்தைகளால் எனக்குள் தன்னம்பிக்கையை வளர்த்துக்கொண்டேன். இவர் மதகுரு மட்டுமல்ல என் நெருங்கிய நண்பர். சமூகத்தின் மீது அதிக அக்கறை கொண்டவர். நான் ஊடகத்தில் நுழைந்தது முதல் வெற்றி இல் இணைந்து கொண்டது வரை என் உயர்வுகளிலும் சரிவுகளிலும் எனக்கு ஆலோசனை தந்தவர்.

அன்றைய தினம் கேட்கும் எல்லா பாடல்களிலும் ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு. முக்கியமாக கண்ணாமூச்சி ஏனடா படத்தில் ''புத்தம் புது காத்துதான் என்ன வா வான்னு அழைக்கிறதே'' பாடல். ஒரு மாதரியாக மாலை வேளையில் ஒரு முடிவுக்கு வரக்கூடியதாக இருந்தது. அப்போது வொய்ஸ் ஒப் ஏசியா நிறுவனத்தில் இருந்து ஒரு அழைப்பு வந்தது. அடுத்த நாள் 27ம் திகதி ஞாயிற்றுகிழமை காலை நிறுவனத் தலைவரை வந்து சந்திக்கும்படி. உறுதியோடு புதிய பயணத்திற்கு தயாரானேன். இரவு இலங்கை வனொலியின்(தென்றல்) கட்டுப்பாட்டாளர் என் நிலை அறிய அழைப்பினை ஏற்படுத்தினார். 28ம் திகதி நான் விலகப்போவதை அவரிடம் உறுதிப்படுத்தினேன். கேட்டுக்கொண்டிருந்தவர் ஞாயிற்றுகிழமை 1 மணியிலிருந்து 3 மணிவரை நிகழ்ச்சி செய்ய முடியுமா என்று கேட்டார். இலங்கை வனொலியில் செய்யப்போகிற கடைசி நிகழ்ச்சி என்பதால் ஒத்துக்கெண்டேன்.

(தொடரும்)

மன்னன் புஷ்ஷின் ஆட்சி முடிகிறது.

மாமன்னன் புஷ் 8 வருட கொடுங்கோல் ஆட்சியில் அதிகம். பயன்படுத்தியது எந்த சொல்லை ?

மக்கள் மீது புஷ்ஷின் அமெரிக்கா கொடுத்த அழுத்தம்.